حجت دارابی سرپرست هیأت باستان‌شناسی با اعلام این خبر گفت:
در این فصل، کاوش به صورت عمودی و افقی و همزمان در دو ترانشه و با هدف دستیابی به شواهد مربوط به هزاره‌های نهم و هشتم ق.م در کوهپایه‌های زاگرس به منظور مطالعه چرایی و چگونگی شروع کشاورزی و یکجانشینی انجام یافته است.
این باستان‌شناس افزود:
در نتیجه تاکنون بقایای معماری از خشت و چینه و حجم بالایی از ادوات مختلف سنگی و مصنوعات سنگی در کنار پیکرک و توکن گلی یافته شده و در مواردی در داخل یک فضای معماری بقایای ۶ کف از گچ به دست آمده که نشانگر تداوم استفاده از فضا طی نسل‌های مختلف توسط ساکنان چغاگلان است.
او خاطرنشان کرد:
علاوه بر این، مجموعه بقایای جانوری و گیاهی یافته شده از لایه‌های مختلف در این تپه می‌تواند منجر به دستیابی به اطلاعات جدیدی در ارتباط شروع اهلی‌سازی حیوان و گیاه در زاگرس و غرب آسیا شود.
سرپرست هیات باستان‌شناسی اظهار کرد:
چغاگلان به واسطه مطالعات قبلی انجام یافته توسط هیأت آلمانی دربرگیرنده شواهد استقرار انسان از اوایل هزاره دهم تا اواسط هزاره هشتم ق.م و از این حیث در ایران منحصر به فرد است. همچنین به دلیل اینکه ابعاد آن به حدود ۵/۵ هکتار می‌رسد بزرگترین محوطه باستانی از دوره نوسنگی در ایران نیز به شمار می‌رود. از اینرو، بی‌شک تداوم کاوش‌ها در چغاگلان به واسطه توالی بلند استقراری در آن از نظر باستان‌شناسی ضروری است و به معرفی هرچه بیشتر آن و به نوعی جایگاه ایران در دنیا کمک شایانی خواهد کرد.