این دروازه که بخشی از حصار ناصری در دوره ناصرالدین‌شاه قاجار بود، با کاشی‌کاری‌های ظریف و معماری چشم‌نواز ایرانی، دروازه‌ای به جهان پر رمز و راز تهران قدیم می‌گشود.
پیاده‌ها و کالاسکه‌ها در میان درختان بلند، گواهی بر روزگاری است که شهر در حال پوست‌اندازی از سنت به مدرنیته بود. امروز، اگرچه اثری از دروازه دولت فیزیکی باقی نمانده، اما نام آن همچنان در خاطره‌ی جمعی تهرانی‌ها و نقشه‌ی شهر جاودانه است.