اسکاراموزا؛ روایت زنان سوارکار مکزیکی در دل فرهنگ و هویت

در دل فرهنگ مکزیک، جایی که سنت و مهارت درهم تنیده شده‌اند، زنان «اسکاراموزا» (Escaramuza) نماد قدرت، ظرافت و هویت هستند. پروژه‌ عکاسی «اسکاراموزا: شعر خانه» (Escaramuza: The Poetics of Home) اثر «کنستانس جگی» (Constance Jaeggi)، تصویری شاعرانه از این زنان سوارکار ارائه می‌دهد که با لباس‌های سنتی و حرکات هماهنگ، اسب‌های خود را در چارریا (charrería)، ورزش ملی مکزیک، هدایت می‌کنند.

عکاس سوئیسی با نگاه دقیق خود به سراغ مفهومی عمیق‌تر از رقابت و نمایش رفته است. او داستان زنان اسکاراموزا را روایت می‌کند؛ زنانی که نه‌تنها در میادین مسابقه، بلکه در زندگی روزمره نیز هویت و تعلق خود را از طریق اسب‌سواری و پایبندی به سنت‌ها تعریف می‌کنند. عکس‌های او لحظاتی را به ثبت می‌رسانند که میان هیجان، افتخار و پیوند عاطفی با سرزمین‌ در نوسان‌ هستند.

به نقل از وبسایت «لنزسکرچ» (Lenscratch)، این مجموعه تنها مستندی از مسابقات سوارکاری نیست؛ بلکه تلاشی برای درک مفهوم «خانه» و پیوند انسان با تاریخ و فرهنگ خود است. تصاویر، از تمرینات سخت گرفته تا سکوت و تمرکز پیش از رقابت، نشان می‌دهند که چگونه این زنان در میان سنت و تغییرات مدرن، راهی برای بیان خود می‌یابند. در واقع، این مجموعه عکس، سفری بصری به دنیایی است که در آن، زنان با غرور و عشق بر پشت اسب‌ها می‌نشینند تا ریشه‌های فرهنگی‌ خود را زنده نگه دارند.

اسکاراموزا بخشی از چارریا، ورزش ملی مکزیک و پیش‌درآمد رودئوی آمریکایی است که تا دهه ۱۹۵۰ زنان را از سوارکاری منع می‌کرد. این رشته با الهام از «سولدادراها» (Soldaderas)، زنان مبارز انقلاب مکزیک (۱۹۱۰-۱۹۲۰)، شکل گرفت و اکنون در آمریکا رو به گسترش است. جگی، که خود رابطه‌ای عمیق با اسب‌ها دارد، با سفر به نقاط مختلف آمریکا، از کالیفرنیا تا کلرادو، با زنان اسکاراموزا دیدار و داستان‌های آن‌ها را ثبت کرد. او می‌گوید:

تصاویر رنگارنگ لباس‌ها و اجراهای قدرتمندشان که شبیه باله‌ای روی اسب است، مرا مجذوب کرد؛ اما تعهد و اراده این زنان برای حفظ سنت‌های خود، مرا عمیقا تحت تاثیر قرار داد.