تبلیغاتمشاهده همه ویدئوهاتبلیغاتتبلیغات
در دل کوههای مراکش، شهری رنگارنگ و مقدس قرنها از چشم جهان پنهان بود. اینجا «مولای ادریس» است؛ روح دستنخوردهی تاریخ و رنگ در مراکش.
شهر «مولای ادریس» (Moulay Idriss) واقع در کوهپایههای جبل زرهون (Jebel Zerhoune) در کوههای ریف که قرنها ورود غیرمسلمانان به آن ممنوع بود، حالا به عنوان یکی از مقاصد اصلی گردشگری در سال ۲۰۲۵ شناخته میشود. این شهر با معماری پلکانی و خانههایی به رنگهای نعنایی، لیمویی، بنفش و مرجانی، جایگزینی خلوتتر برای شهر توریستی شفشاون (Chefchaouen) محسوب میشود. (BBC)
عکاس: Alicia Erickson / www.bbc.comکپی لینک
تاریخچهای از انزوا تا گشایش
مولای ادریس محل دفن ادریس اول (Idris I)، بنیانگذار نخستین سلسله اسلامی مراکش و نتیجه پیامبر اسلام است. به دلیل همین قداست، ورود غیرمسلمانان تا سال ۱۹۱۲ به این شهر ممنوع بود و تنها از سال ۲۰۰۵ و با دستور پادشاه «محمد ششم»، اجازه اقامت شبانه به گردشگران خارجی داده شد.
عکاس: Alicia Erickson / www.bbc.comکپی لینک
معماری منحصربهفرد و تنها مناره استوانهای
برخلاف سنت معماری شمال آفریقا که منارهها شکلی چهارگوش دارند، مولای ادریس میزبان تنها مناره استوانهای مراکش است. این مناره متعلق به «مسجد السنتیسی» (Al-Santisi Mosque) است که در سال ۱۹۳۹ با کاشیهای سبز زمردی و آیات قرآن با خط کوفی سفید تزیین شده است. رنگ سبز در فرهنگ اسلامی نماد بهشت و رنگ سفید نشانه پاکی است.
کوچههای باریک و تودرتوی شهر که با پلههای فراوان به هم متصل شدهاند، با رنگهای متنوع نقاشی شدهاند. برخی ساکنان معتقدند این رنگآمیزی ادای احترامی به اسلام و نماد صلح است، در حالی که دیگران آن را انتخابی شخصی و هنری میدانند.
عکاس: Alicia Erickson / www.bbc.comکپی لینک
زندگی سنتی در جوار ویرانههای باستانی
در فاصله چند کیلومتری شهر، ویرانههای رومی ولیلی (Volubilis) قرار دارد؛ جایی که ادریس اول در سال ۷۸۶ میلادی مقر فرماندهی خود را بنا کرد. امروزه بقایای ستونها و موزاییکهای این محوطه باستانی در میان مزارع زیتون و گلهای وحشی خودنمایی میکند.
عکاس: Alicia Erickson / www.bbc.comبا وجود افزایش گردشگران، زندگی در مولای ادریس همچنان ضربآهنگی سنتی دارد. استفاده از الاغ به عنوان وسیله نقلیه اصلی برای حمل بار و جابهجایی سالمندان در شیبهای تند شهر رایج است. همچنین گربهها که در فرهنگ بومی حیواناتی محترم شمرده میشوند، در تمام گوشهوکنار شهر حضور دارند.
عصرها میدان اصلی شهر محل تجمع بومیان و گردشگران است؛ جایی که بوی کباب سنتی و ذرت کبابی با عطر چای نعنا درمیآمیزد و تصویری زنده از فرهنگ اصیل مراکش را به نمایش میگذارد.
عکاس: Alicia Erickson / www.bbc.comبه نظر شما چنین معماریهایی میتوانند آینده شهرهای ما را شکل دهند؟ نظرتان را با ما و دیگر مخاطبان کجارو در میان بگذارید.
منبع عکس کاور: www.bbc.com | عکاس: Alicia Erickson
مقالات مرتبطغذاهای محلی مراکش؛ از طاجین تا شاک شوکامطالعه '1222 فروردین 03
شهر آبی شفشاون؛ رویایی افسونگر در کوههای مراکشمطالعه '113 آذر 03
مقاله رو دوست داشتی؟لایکنظرت چیه؟ارسال نظربوکمارکاشتراکگذاری
نیلوفر انساندنبال کردن
داغترین مطالب روزلینک منبع