اصفهان - رسانه گردشگری ایران و جهان

کوروش را از مردم جدا نکنید؛ محدودیت‌های روز کوروش اشتباه است!

آذربایجان غربی، آستارا، آمل، آموزش، اخبار گردشگری و میراث، اختصاصی کجارو، استان اصفهان، اصفهان، اقامت، ایران، ایرانگردی، برترین ها، پرونده خبری، تاریخی و فرهنگی، تالش، تجهیزات سفر، تحصیل و مهاجرت، تکاب، تماشاخانه، تهران، جاذبه، حمل و نقل، حمل و نقل عمومی، خراسان رضوی، خرید و سوغات، راهنمای سفر، رپورتاژ آگهی، سفر، سفرنامه، طبیعت گردی و ماجراجویی، غذا، فرودگاه، گردش، گردشگری، گوناگون، گیلان، مازندران، مشهد، هرمزگان، ویدیو

به مناسبت روز بزرگداشت کوروش بزرگ، نشست «کوروش بزرگ در پرتو پژوهش‌های نوین» برگزار شد.

کوروش را از مردم جدا نکنید؛ محدودیت‌های روز کوروش اشتباه است!

مشاهده همه ویدئو‌هاتبلیغاتتبلیغاتبه مناسبت روز بزرگداشت کوروش بزرگ، نشست «کوروش بزرگ در پرتو پژوهش‌های نوین» برگزار شد.نشست «کوروش بزرگ در پرتو پژوهش‌های نوین» به مناسبت روز بزرگداشت کوروش بزرگ در سالن خلیج فارس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری با حضور پژوهشگران و علاقمندان برگزار شد. در این نشست «یاسر ملک‌زاده»، «محمد ابراهیم زارعی»، «کامیار عبدی»، «کوروش محمدخانی» و «علیرضا حسن‌زاده» با محوریت کوروش بزرگ به سخنرانی پرداختند.
یاسر ملک زاده در ابتدای سخنان خود با بیان اینکه کوروش تاریخی، کوروش سمبولیک، آنچه از کوروش می‌دانیم و آنچه از او می‌سازیم چیست؛ توضیح داد:
به طور کلی، «هویت ملی» معمولا با پنج شاخص نژاد (که شامل تبار، خون و قبیله)، زبان، دین، سرزمین و حکومت تعریف می‌شود. در مقابل، «هویت دینی» معمولا با سه شاخص دین، سرزمین و حکومت تعریف می‌شود. «هویت جمعی» می‌تواند بر یک یا چند یا همه این عناصر شکل بگیرد و بسته به شرایط تاریخی، سیاسی و اجتماعی، می‌توان روی برخی از این موارد بیشتر تاکید می‌شود.کپی لینکظهور کوروش در گفتمان ناسیونالیستی مدرناو نقشی که به کوروش گفتمان ناسیونالیستی ایران در تمام ادوار تحولی آن داده شده، بی‌بدیل دانست، توضیح می‌دهد:
می‌گوییم «نقش داده شده»، چون هویت، یا دقیق‌تر «گفتمان هویتی»، امری انتخابی است. در گفتمان ناسیونالیستی مدرن، کوروش جایگاهی ویژه و نمادین پیدا کرد. در دوره پیشامدرن، نام کوروش گرچه از طریق اشارات کتاب مقدس برای مورخان ایرانی ناشناخته بود، اما به عنوان شخصیتی تاریخی در میان نخبگان ایرانی جایگاهی هم‌وزن با چهره‌هایی چون فریدون، جمشید، یا کی‌خسرو در تاریخ ملی نداشت. اهمیت تاریخی کوروش و نقش او در معرفی هویت ملی، پدیده‌ای مدرن است که دست‌کم از زمان نگارش کتاب «آیینه سکندری» نوشته میرزاآقاخان کرمانی آغاز می‌شود. از آن زمان به بعد است که کوروش به شخصیتی سمبولیک در گفتمان ناسیونالیستی ایرانی تبدیل شد.تیم کجاروقدیمی‌ترین نقاشی و عکس از مقبره کوروش کبیر؛ پاسارگاد به روایت تاریخمطالعه '2ملک‌زاده درباره معنای و ریشه نام کوروش، تاکید می‌کند:
این اهمیت به اندازه‌ای است که هنگامی‌که برخی پژوهشگران ایرانی در ایرانی بودن نام کوروش تردید می‌کنند، این دیدگاه با واکنش منفی ناسیونالیست‌ها روبه‌رو می‌شود و موجی از اعتراضات را به همراه دارد. درباره ریشه نام کوروش نظریات گوناگونی مطرح شده؛ برخی آن را واژه ایرانی دانستند به معنای از جوان، خورشید‌، خار کننده دشمن، معنا کردند.کپی لینکتفسیر دینی کوروش و تطبیق با ذوالقرنیناین پژوهشگر ایران باستان با بیان اینکه برخی دیگر هم کوروش را واژه‌ای عیلامی دانستند، می‌افزاید:
که به معنای محافظت شده یا محافظت کننده، معنا کردند. همچنین درباره نقش و ماهیت کوروش دیدگاه‌های متفاوتی وجود دارد؛ در شاخه‌های رادیکال این گفتمان حتی برداشت‌های منفی از نقش کوروش ارائه می‌شود، در حالی که در دیدگاه‌های مکتب ایرانی جنبه دینی کوروش برجسته شده و او را با شخصیت «ذوالقرنین» در قرآن هم تطبیق می‌دهند. در این تفسیر کوروش نه تنها پادشاه بزرگ در تاریخ ایران بلکه شخصیتی مورد تقدیر در قرآن هم معرفی می‌شود.ملک‌زاده با بیان سوال متون کهن، کوروش را چگونه معرفی کرده‌اند؟ می‌گوید:
قرائت متون مربوط به کوروش در بسیاری از موارد مبهم است؛ به‌ویژه به‌دلیل تفاوت زبان‌ها، زمان نگارش، گرایش‌های نویسندگان و تناقض‌هایی که میان روایت‌های اقوام مختلف درباره او وجود دارد. هرچند در برخی منابع به مناسک دینی انجام‌شده توسط کوروش اشاره شده است، اما بر دینداری شخصی او تاکید چندانی دیده نمی‌شود.این پژوهشگر ایران باستان با اشاره به حضور کوروش در متون یهودیت، بیان می‌کند:
در متون مقدس یهود، کوروش به‌عنوان منجی قوم یهود ستایش شده، اما به دین شخصی او اشاره‌ای نشده است. در منابع بابلی نیز همین وضعیت دیده می‌شود. ما هیچ متن معتبر فارسی‌ باستان در اختیار نداریم که به ایمان دینی یا گرایش مذهبی کوروش به‌طور مستقیم اشاره کرده باشد. این در حالی است که در دوره داریوش، تاکید صریحی بر مزداپرستی دیده می‌شود و حتی در کتیبه‌های خشایارشا نشانه‌هایی از تحمیل دینی نیز وجود دارد. در منابع یونانی هم اگرچه بر قومیت ایرانی کوروش اشاره می‌شود، اما او بیش از هر چیز «شاه آسیا» معرفی می‌شود؛ لقبی که بیشتر جایگاه سیاسی و امپراتوری او را نشان می‌دهد تا هویت دینی یا قومی مشخص. در متون بابلی، کوروش در قالب روایت سوم‌شخص و با پیروی از سنت سلطنتی آشوری، خود را «شاه جهان»، «شاه بزرگ»، «شاه نیرومند»، «شاه چهارگوشهٔ زمین» و «گسترش‌دهندهٔ قلمرو» معرفی می‌کند.کپی لینکمیراث کوروش و اهمیت آن در تقویت هویت ایرانیمحمد ابراهیم زارعی، رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری بود و درباره اهمیت شناساندن چهره‌های تاریخی در ایران، در این نشست عنوان می‌کند:
معرفی شخصیت‌هایی که به‌عنوان شخصیت‌های تاریخی و ملی ما مطرح هستند، بسیار اهمیت دارد. مطمئنم که در این زمینه می‌توانیم موفق باشیم؛ به‌شرطی که دچار افراط یا تفریط نشویم. گاهی ما خودمان باعث شده‌ایم که شخصیت‌ها و میراث فرهنگی‌مان را دیگران مصادره کنند.او با بررسی آثار به جامانده از دوره کوروش او را بنیان‌گذار یک اندیشه می‌داند و توضیح می‌دهد:
اندیشه‌ او محور آن صلح و مدارا است. کوروش حتی به جانشینان خود آموخت که حکومت کردن فقط با شمشیر نیست. داریوش هم با تمام عظمت و قدرتش، نتوانست این اصل بنیادی را نادیده بگیرد. در آثار برجای مانده از دوره هخامنشی، نهایت احترام به اقوام و ملت‌های تحت حکومت دیده می‌شود. اقوام مختلف نه تنها سرکوب نشدند، بلکه با احترام پذیرفته شدند و به آنان اجازه داده شد فرهنگ و باورهای خود را حفظ کنند.رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری با بیان اینکه در جهان امروز که حقوق بشر و کرامت انسانی به‌سادگی زیر پا گذاشته می‌شود، می‌گوید:
منش کوروش چه برای برخی حاکمان نسبت به مردم خودشان و..