به نقل از ایسنا، شمشیری که «ناپلئون» در سال ۱۸۰۲ میلادی سفارش داده بود، در یک حراجی به قیمتی بیش از پنج میلیون دلار فروخته شد. این شمشیر ستاره درخشان یک مزایده شامل ۲۰ قطعه بود که در سالن حراج «هتل دروو»، در منطقه نهم پاریس، برگزار شد. شمشیری متعلق به قرن پانزدهم میلادی که به قیمت ۸۵٬۷۱۹ یورو (۹۷٬۳۹۰ دلار) فروخته شد، نقابی صدساله که با قیمت ۳۹٬۵۶۳ یورو (۴۴٬۹۵۰ دلار) و در محدوده تخمین، فروخته شد و یک تابلوی نقشبرجسته نفیس از قرن هفدهم میلادی که دو برابر برآورد، به قیمت ۱۱۲٬۰۹۴ یورو (۱۲۷٬۳۵۷ دلار) فروخته شد، از دیگر آثاری به شمار میروند که در این حراجی به مزایده گذاشته شده بودند.
شمشیر ناپلئون نیز در حراجی «Giquello» در پاریس به فروش گذاشته شد و با قیمتی خیرهکننده به مبلغ ۴٫۶ میلیون یورو (۵٫۲ میلیون دلار) به فروش رسید؛ رقمی که بهمراتب از برآورد اولیه آن که بین ۷۰۰,۰۰۰ تا یک میلیون یورو (۷۸۸,۰۰۰ تا ۱٫۱ میلیون دلار) بود، فراتر رفت.
قرن نوزدهم میلادی برای ناپلئون بناپارت آغاز نسبتاً خوبی داشت. پیروزی بر اتریشیها در «نبرد مارنگو» به صلح با امپراتور فرانسیس دوم منجر شد و فرانسه در سال ۱۸۰۲ میلادی توافق مشابه (هرچند کمدوامتری) با انگلستان نیز امضا کرد. ناپلئون اندکی پس از امضای «پیمان آمین»، توسط سنا به عنوان کنسول مادامالعمر اعلام شد، که قدرت او را تثبیت کرده و زمینه را برای اعلام امپراتوریاش در آینده فراهم کرد.
«ناپلئون» همان سال، شمشیری سفارش داد که تا زمان تبعیدش به جزیره دورافتاده «سنت هلن» در سال ۱۸۱۵ میلادی همراهش بود. این شمشیر تحت نظارت «نیکولا ـ نوئل بوته» (Nicolas-Noël Boutet)، اسلحهساز برجسته و رئیس زرادخانه سلطنتی در ورسای ساخته شد و پر از نمادهایی است که نشاندهنده درک ناپلئون از خود و جایگاه در حال ظهورش در تاریخ اروپا بود.
مضامین کلاسیک بر طراحی آن غالباند. صورت سنگی مدوسا از محافظ شمشیر مینگرد و در انتهای دسته مروارید مادر، شیر نیمیایی دیده میشود که هرکول در اولین مأموریت خود آن را کشت. در پشت شمشیر، خودِ هرکول دیده میشود که عضلانی ایستاده و گرز خود را بر شانه گذاشته است. در قسمت پایین، پوست نفوذناپذیر شیر نیمیایی بهعنوان پایهای برای زمین استفاده شده است، گویی جهانی که ناپلئون تصور میکرد روزی در اختیارش خواهد بود. برای تأکید بیشتر، خدای جنگ، مارس، با زره کامل و همراه با پرتوهای خورشید از آسمان حضور دارد.
این شمشیر در سال ۱۸۱۵ میلادی، شب پیش از نبرد واترلو، به فرمانده نظامی «امانوئل دو گروشی» (Emmanuel de Grouchy) اهدا شد و از آن زمان در خانوادهاش باقی مانده است. گروشی در جنگهای انقلابی فرانسه و همچنین در جنگهای ناپلئونی خدمت کرد و آخرین مارشال امپراتوری بود که توسط ناپلئون منصوب شد، سمتی که برای قدردانی از خدمات برجسته نظامی ایجاد شده بود.
همانطور که انتظار میرود، شمشیر از مواد نفیس ساخته شده است. تیغهای خمیده از فولاد دمشقی دارد، قسمتهای فلزیاش کاملاً از نقره و آبطلا ساخته شدهاند و غلاف چوبی آن با پوست خاکستری سفرهماهی که با نخ نقرهای بافته شده، پوشانده شده است.
یادگارهای ناپلئون همچنان در بازار حراجهای فرانسه با قیمتهای بالا معامله میشوند. در سال ۲۰۲۳، یک کلاه دوگوشه (Bicorne) که توسط ناپلئون استفاده شده بود، با قیمت رکوردشکن ۱٫۹ میلیون یورو (۲ میلیون دلار) به فروش رسید و رکورد ۱٫۴ میلیون دلاری حراج ساتبیز در دو سال پیش را شکست. در سال ۲۰۰۷ میلادی نیز شمشیری طلایی که ناپلئون در نبرد مارنگو بر کمر داشت، با قیمت ۶٫۵ میلیون دلار فروخته شد که رکورد جدیدی برای یک سلاح در حراجی به ثبت رساند.
