چالوس

از تخت‌جمشید تا شیکاگو؛ داستان سفر گاو سنگی هخامنشی!

مشاهده همه ویدئو‌هاتبلیغاتتبلیغاتتصویری تاریخی، لحظه مرمت یک گاو سنگی هخامنشی در دانشگاه شیکاگو را نشان می‌دهد.تصویری تاریخی، فرآیند مرمت یکی از مجسمه‌های گاو سنگی را نشان می‌دهد که مربوط به معماری هخامنشی دیده می‌شود. «دوناتو باستینی»، مجسمه‌ساز و عضو تیم مرمت موسسه شرق‌شناسی سمت چپ و در سمت راست نیز «واتسون بویز»، دبیر موسسه شرق‌شناسی، حضور دارند. این عکس سیاه و سفید از دانشگاه شیکاگوی آمریکا به ثبت رسیده است.
این تصویر بخشی از تلاش‌های میدانی موسسه برای مستندسازی و بازسازی پیکره‌سازی هخامنشی در جریان حفاری‌های علمی تخت‌جمشید است و این سردیس عظیم گاو در موزه دانشگاه شیکاگو در آمریکا نگهداری می‌شود.
مقاله رو دوست داشتی؟لایکنظرت چیه؟ارسال نظربوکمارکاشتراک‌گذاریتیم کجارودنبال کردن

درخشش آینه‌کاری ایرانی در یونسکو؛ اهمیت تولد یک میراث جهانی دیگر

مشاهده همه ویدئو‌هاتبلیغاتتبلیغاتبا ثبت جهانی آینه‌کاری در میراث ناملموس یونسکو، یکی از خلاقانه‌ترین هنرهای ایرانی بار دیگر در مرکز توجه قرار گرفته است.در بیستمین نشست میراث ناملموس یونسکو که در مجموعه تاریخی «قلعه سرخ» دهلی‌نو، برگزار شد؛ پرونده «آینه‌کاری، هنر کار با آینه در معماری ایرانی» در میراث ناملموس یونسکو ثبت شد. از جلوه‌های هنر آینه‌کاری را می‌توان در تالار آینه کاخ گلستان، حرم شاهچراغ (ع) و بسیاری از اماکن تاریخی و مذهبی دیگر مشاهده کرد.
فروغ مددی مرمت‌گر و مدرس درباره پیشینه آینه کاری به «کجارو» می‌گوید:
آینه‌کاری، پیشینه‌ای از دوران صفویه دارد؛ زمانی که جام‌های متری از مبدا ایتالیا و از طریق مسیرهای دریایی وارد ایران می‌شد. این آینه‌ها به دلیل سختی مسیر می‌شکستند و تقریبا خورد می‌شدند آینه‌های سالم و در متراژ بزرگ به صورت یکدست بر دیوارها نصب می‌شدند که نمونه آن را می‌توانیم در ایوان مرمر کاخ گلستان ببینیم. هنرمندان خوش ذوق ایرانی شروع کردند از آینه‌های شکسته، شکل‌های هندسی، گل و بته را ایجاد کردند؛ از اینجا آینه‌کاری سنتی ایرانی شکل می‌گیرد.او باتوجه به کاربرد آینه‌کاری و خاستگاه آینه در ایران، توضیح می‌دهد:
این هنر که امروز در امامزاده‌ها، بناهای تاریخی و فضاهای مذهبی می‌بینیم صد در صد ایرانی است و هیچ کجای جهان به این شکل نمی‌توان پیدا کرد. در کشورهای عربی هم آینه‌کاری وجود دارد؛ اما باز هم آینه‌کاری آنها هم از ایران رفته است. یک نمونه دیگر کاربرد آینه‌کاری استفاده از آینه‌های خورد شده روی جام‌های شکسته بود و آینه‌هایی که خیلی خورد نبودند را درزگیری می‌کردند؛ بنابراین گچ‌بری روی آینه را به وجود آوردند. این شیوه زمانی شکل گرفت که هنرمندان می‌خواستند محل اتصالات آینه‌ها را پوشش دهند و از همین نقطه، ابداع گچ‌بری روی آینه توسط ایرانی‌ها به وجود آمد.پوریا محمدی پیوندکشورهای عربی «سرمه» را در یونسکو ثبت کردندمطالعه '1این مرمت‌گر درباره روایت‌هایی که آینه‌کاری را به دوره ساسانیان نسبت می‌دهند، تاکید می‌کند:
اما اوج آینه‌کاری از دوران صفویه آمده ایجاد شده است و قدیمی‌ترین آینه‌کاری‌ها در قزوین و اصفهان موجود هستند. در دوره ساسانیان و ماقبل آن ما صیقل فلزها و سنگ‌ها را داشتیم یعنی آینه‌ای به شکل شیشه، نقره‌اندود و آبگینه وجود نداشت؛ بنابراین آن‌ها فلزها و سنگ‌ها را صیقل می‌داند و به عنوان آینه استفاده می‌کردند. با تحقیقاتی که در این حوزه انجام دادم به این موضوع اشاره نشده و حتی شیشه به شکل معاصر در زمان ساسانیان وجود نداشته است.مددی در خصوص رونق آینه‌کاری طی این سال‌ها و آموزش آن در میان علاقمندان، عنوان می‌کند:
خوشبختانه در چند سال اخیر، آینه‌کاری مقداری رونق گرفته است؛ اما تا پیش از این آینه‌کاری، کار مرمت‌گران و استادکاران بود و این هنر در دسترس عموم قرار نداشت. از سوی دیگر آموزش آن هم نسبت به هنرهای دیگر تا این اندازه فراوان نبود؛ اما طی این سا‌ل‌ها رونق دوباره گرفته است و جای خوشحالی بسیاری دارد که این هنر تنها به نام ایران ثبت شد. این مدرس آینه‌کاری با اشاره به پرونده‌های ثبت مشترک میراث ناملموس یونسکو، بیان می‌کند:
برای مثال هنر تذهیب دو هویتی در یونسکو ثبت شد؛ درست است کشورهایی که ما این هنرها را با آنها ثبت می‌کنیم، جزو ایران بودند؛ اما امروز جدا شدند و خودشان یک کشور مستقل هستند. چون بسیاری از هنرمندان نگارگر و تذهیب کار از ثبت مشترک این هنر ناراضی هستند و ثبت آینه‌کاری در میراث ناملموس یونسکو اتفاق فرخنده‌ای است.این هنرمند مرمت‌گر درباره اهمیت ثبت یونسکو آینه‌کاری به نام ایران می‌گوید:
حالا که آینه‌کاری فقط به نام ایران ثبت شده می‌تواند از ارکان قوی برای پیشرفت این هنر در جهان باشد. چون می‌توانیم اعلام کنیم هنر مهمی فقط به نام ما ثبت شده و آینه‌کاری را با نمونه منحصربه‌فرد آن یعنی تالار آینه‌کاری کاخ گلستان معرفی کنیم. اینکه این هنر به نام ایران ثبت شود، افتخاری برای همه ما است؛ امیدوارم هنرهای سنتی دیگر هم از پراکندگی آموزشی خارج شوند و طبق اصول درست حفظ و به نسل‌های آینده منتقل شوند.ثبت جهانی جادوی نور و آینه در معماری ایرانی؛ جذاب‌ترین آینه‌کاری‌ها را تماشا کنیدمطالعه '44 روز قبلافغانستان مینیاتور بهزاد را در یونسکو به نام خود زدمطالعه '15 روز قبلمقاله رو دوست داشتی؟لایکنظرت چیه؟ارسال نظربوکمارکاشتراک‌گذاریریحانه حیدریدنبال کردن

کشورهای عربی «سرمه» را در یونسکو ثبت کردند

مشاهده همه ویدئو‌هاتبلیغاتتبلیغاتیونسکو، آرایش باستانی چشم‌های عربی را به رسمیت شناخت.یک خط سیاه باریک دور چشم، قرن‌هاست که داستانی بسیار بزرگ‌تر از اندازه خود را روایت می‌کند. این هفته، سرانجام این داستان در حافظه جهانی ثبت شد.
یونسکو «سرمه عربی» را به فهرست میراث فرهنگی ناملموس بشریت اضافه کرد. این تصمیم که در بیستمین نشست کمیته میراث یونسکو در دهلی‌نو اتخاذ شد، نتیجه یک پرونده مشترک عربی به رهبری سوریه و با حمایت عراق، عمان، فلسطین، لیبی و اردن بود.
افغانستان مینیاتور بهزاد را در یونسکو به نام خود زدمطالعه '15 روز قبلآینه کاری ایران ثبت جهانی شدمطالعه '14 روز قبلمقاله رو دوست داشتی؟لایکنظرت چیه؟ارسال نظربوکمارکاشتراک‌گذاریاحسان رستمی‌پوردنبال کردن

ثبت جهانی جادوی نور و آینه در معماری ایرانی؛ جذاب‌ترین آینه‌کاری‌ها را تماشا کنید

مشاهده همه ویدئو‌هاتبلیغاتتبلیغاتهنر آینه‌کاری ایرانی، نمادی درخشان از روح نوآورانه در معماری داخلی است که با هزاران قطعه آینه، جاذبه‌ها را به مکانی خیره‌کننده تبدیل می‌کند.در قلب تاریخ معماری ایران، یک سنت درخشان نهفته است که نه‌تنها فضاها را مزین می‌کند، بلکه آن‌ها را روشن نیز می‌سازد. این، هنر تاریخی آینه‌کاری است که به دلیل نمایش خیره‌کننده نور و طرح‌های پیچیده‌اش شناخته می‌شود. این مهارت چشمگیر به عنوان گواهی بر روحیه نوآورانه هنرمندان ایرانی است که شامل چیدمان قطعات کوچک یا بزرگ موزاییک‌های آینه‌ای می‌شود. این تزئینات با بازتاب و چند برابر کردن نور، جذابیت زیبایی‌شناختی فضاهای معماری را ارتقا می‌بخشند و تعاملی از نور و فرم ایجاد می‌کنند که هم مسحورکننده و هم کاربردی است.
در بیستمین نشست میراث ناملموس یونسکو که در شهر دهلی‌نو هند در آذر ۱۴۰۴ برگزار شد، آینه‌کاری در فهرست جهانی یونسکو به ثبت رسید. در ادامه می‌توانید گوشه‌ای از این هنر زیبا را در بناهای تاریخی و مذهبی ایران نظیر کاخ گلستان، حرم امام رضا (ع)، کاخ سعدآباد و… به نظاره بنشینید.
تالار آینه کاخ گلستانعکاس: Parsa 2au / ویکی پدیاحرم شاهچراغ (ع)عکاس: Scott Edmunds / ویکی پدیاورودی تالار سلام کاخ گلستانعکاس: Soheil Callage / ویکی پدیا حرم امام رضا (ع)عکاس: نامشخص / luxuryproperties.irکاخ گلستانعکاس: دیگو دلسو / ویکی پدیاعکاس: نامشخص / luxuryproperties.irعکاس: نامشخص / luxuryproperties.irعکاس: نامشخص / luxuryproperties.irتالار آینه کاخ سعدآبادعکاس: نامشخص / sadmu.irحرم حضرت معصومه (س)عکاس: امیر پاشایی / ویکی پدیا تماشای هنر آینه‌کاری در بناهای تاریخی و مذهبی برای شما نیز جذابیت دارد؟ جاذبه‌های دیگری می‌شناسید که مزین به این هنر باشند؟ حتما دیدگاه ارزشمند خود را با همراهان کجارو در میان بگذارید.
منبع عکس کاور: ویکی پدیا، عکاس: Ninara (کاخ گلستان)
مقاله رو دوست داشتی؟لایکنظرت چیه؟ارسال نظربوکمارکاشتراک‌گذاریصدیقه شجاعیدنبال کردن

منوی غذایی عصر حجر؛ اجداد ما چه چیزی جز گوشت کباب می‌کردند؟

مشاهده همه ویدئو‌هاتبلیغاتتبلیغاتتصوراتتان را درباره انسان غارنشین دور بریزید؛ کشف بقایای غذایی ۱۵٬۰۰۰ ساله نشان می‌دهد اجداد ما نه فقط شکارچی، بلکه آشپزهایی ماهر و گیاه‌خوار بودند.یافته‌های جدید باستان‌شناسی در شمال آفریقا، باورهای قدیمی درباره نحوه تغذیه انسان‌های ماقبل تاریخ را تغییر می‌دهد. پژوهشگران در غاری در مراکش بقایای سوخته‌ای از گیاهان خوراکی را پیدا کردند که ثابت می‌کند اجداد ما هزاران سال پیش از اختراع کشاورزی، هنر آشپزی را می‌دانستند. (ancientorigins)
دانشمندان تا پیش از این تصور می‌کردند انسان‌های دوره پارینه سنگی انرژی خود را عمدتا از چربی و پروتئین حیوانی تامین می‌کردند؛ اما کاوش‌ها در غار کبوترها (Grotte des Pigeons) واقع در مراکش نشان می‌دهد ساکنان این منطقه حدود ۱۵٬۰۰۰ سال پیش، رژیم غذایی خود را با انواع گیاهان وحشی کامل می‌کردند.
عکاس: José-Manuel Benito Álvarez / www.ancient-origins.netبررسی‌های آزمایشگاهی روی دندان‌های فسیل‌شده و بقایای گیاهی، حقایق جالبی را آشکار می‌کند. این انسان‌ها از بلوط، دانه کاج، پسته وحشی و جو دوسر تغذیه می‌کردند. نکته شگفت‌انگیز اینجا است که آن‌ها این گیاهان را به صورت خام نمی‌خوردند؛ بلکه با آسیاب کردن، خیساندن و پختن، تلخی آن‌ها را می‌گرفتند و هضمشان را آسان می‌کردند. حتی آثار پوسیدگی دندان در این فسیل‌ها، مصرف بالای کربوهیدرات را تایید می‌کند.
این کشف ثابت می‌کند که انسان‌های اولیه تنها شکارچیانی وابسته به گوشت نبودند، بلکه دانش کافی را برای شناسایی و فرآوری گیاهان مغذی داشتند.
عکاس: نامشخص / www.ancient-origins.netنظرتان درباره این کشف در عصر پارینه سنگی چیست؟ نظرات خودتان را با ما و دیگر خوانندگان کجارو در میان بگذارید.
منبع عکس کاور: Getty Images | عکاس: Gorodenkoff
مقالات مرتبطرازهای سواحل مکران برملا شد؛ کشف ابزارهای ماهی‌گیری پارینه‌سنگیمطالعه '205 خرداد 04رژیم غذایی وایکینگ هامطالعه '323 اردیبهشت 95مقاله رو دوست داشتی؟لایکنظرت چیه؟ارسال نظربوکمارکاشتراک‌گذارینیلوفر انساندنبال کردن

این شکل از ماجراجویی شما را استاد تاریخ خواهد کرد!

مشاهده همه ویدئو‌هاتبلیغاتتبلیغاتماجراجویان طبیعت اغلب ناخواسته به مورخ تبدیل می‌شوند؛ زیرا مسیرهای سخت و دورافتاده، داستان‌هایی فراتر از چالش فیزیکی را برای دیگران روایت می‌کنند.بسیاری از کسانی که کوله‌پشتی می‌بندند و به دل کوه و کویر می‌زنند، در ابتدا تنها به دنبال چالش فیزیکی یا فرار از شلوغی شهر هستند؛ اما بررسی‌های بیشتر نشان می‌دهد طبیعت‌گردی و «سفر ماجراجویانه» اغلب دریچه‌ای ناگهانی و عمیق به سوی تاریخ باز می‌کند. (explorersweb)
عکاس: نامشخص / datappeal.ioزمانی که کوهنوردان یا طبیعت‌گردان مسیرهای دشوار را می‌پیمایند، اغلب با بقایای تمدن‌های گذشته روبه‌رو می‌شوند که از کاروانسراهای متروکه در دل کویر گرفته تا قلعه‌های سنگی در ارتفاعات غیرقابل دسترس را در بر می‌گیرد. بعضی از تحلیلگران این دسته از مسافران را «مورخان بی‌میل» می‌نامند و منظورشان کسانی است که بدون قصد قبلی، مجذوب داستان‌های نهفته در سنگ‌ها و مسیرها می‌شوند.
برخلاف بازدیدکنندگان موزه‌ها که تاریخ را از پشت شیشه تماشا می‌کنند، ماجراجویان، تاریخ را لمس می‌کنند. وقتی یک کوهنورد همان شیب تندی را بالا می‌رود که سربازان هزار سال پیش طی کرده‌اند، یا در پناهگاهی استراحت می‌کند که قرن‌ها پیش چوپانان یا بازرگانان جاده ابریشم در آن می‌خوابیدند، ارتباطی حسی و عمیق با گذشته برقرار می‌کند. این تجربه فیزیکی باعث می‌شود آن‌ها کنجکاوانه به دنبال کشف هویت مکان‌ها بروند.
توده عظیم سنگی راهنمای «سر جان فرانکلین»، کاشف گم‌شده بریتانیایی، که بالای یک جزیره بنا شد تا علامت راهنمای کشتی‌ها در تنگه لنکستر باشد. بقایای دست‌نخورده آن، داستانی ۱۷۰ ساله از تلاش‌های کشف قطب را روایت می‌کندعکاس: Jerry Kobalenko / explorersweb.comپدیده‌های سنگی به ویژه در مناطق قطبی و کویری برجسته است چون به دلیل آب‌وهوای سخت، اجساد و وسایل به کندی می‌پوسند و محل‌های کمپ، سنگ‌چین‌ها و حتی شواهد حوادث قدیمی، اغلب دست‌نخورده باقی می‌مانند. این وضعیت، تاریخ را به معنای واقعی کلمه «زنده» می‌کند. این علاقه اغلب با کشف‌های تصادفی آغاز می‌شود؛ اما به مرور، ماجراجویان را به جست‌وجوی هدفمند این سایت‌ها می‌کشاند و آن‌ها را وادار می‌کند تا برای درک آنچه دیده‌اند، به منابع عمیق‌تر مانند دفترچه‌های یادداشت اصلی کاوشگران اولیه و گزارش‌های آرشیوی مراجعه کنند.
چنین نگاه تازه‌ای به سفر نشان می‌دهد که ماجراجویی فقط ورزش نیست؛ بلکه روشی برای درک زنده و ملموس از سرگذشت زمین و انسان‌هایی است که پیش از ما در این مسیرها قدم برداشته‌اند.
ردپای ملموس از رابرت پیری، کاشف جنجالی قطب شمال: این بامبوهای فرسوده، یادگاری از توده سنگی راهنمایی هستند که گروه پیری در سال ۱۹۰۶ برای علامت‌گذاری انبار تدارکاتی در دماغه کولگیت بنا کردندعکاس: Jerry Kobalenko / explorersweb.comهنگام طبیعت‌گردی، آیا عبور از کنار یک قلعه یا بنای متروکه شما را به فکر فرو می‌برد یا تنها روی مسیر و مقصد تمرکز می‌کنید؟ دیدگاه و تجربه‌ خود را با ما و دیگر خوانندگان کجارو در میان بگذارید.
منبع عکس کاور: weather.com | عکاس: نامشخص
مقالات مرتبطقاب‌های جادویی در جهان؛ بهترین لوکیشن‌ها برای عکاسان ماجراجومطالعه '1019 آبان 03بهترین کشورها برای سفر مجردی؛ امنیت و ماجراجویی در کنار هممطالعه '1124 اردیبهشت 04مقاله رو دوست داشتی؟لایکنظرت چیه؟ارسال نظربوکمارکاشتراک‌گذارینیلوفر انساندنبال کردن

اسکرول به بالا